روز معلم 1400 کلاس چهارم

قابی پر از بغض،پر از دلتنگی، پر از عشق

"معلم امسال خسته است، زیرا که در کلاس حضور ندارد و لبخند دانش آموزانش را پس ازیادگیری در چهره شان نمی بیند.

او خسته است، زیرا برق شادی را در چشمان دانش آموزانش بعد از نمره ۲۰ نمی بیند.

او خسته است، زیرا هیاهو و شادی دانش آموزانش را در پایان کلاس درس نمی بیند.

او خسته است، زیرا نمی داند علت غیبت دانش آموزش در کلاس چیست.

ا و خسته است چون از دیدن چهره خسته و به ظاهر سرحال همکارش محروم است .

او خسته است چون به جای یک فریاد بلند در کلاس و برقراری نظم باید بارها کلمه «چت ممنوع» را تایپ کند تا بتواند نظم را در آموزش آنلاین برقرار کند.

او خسته است چرا که زمان و مکان خاصی در تدریس ندارد.

او خسته است چرا که در خانه باید کلاس درسی برقرار کندکه هیچ صدایی نظم کلاسش را به هم نزند.

او خسته است، خسته از درد انگشت و دستانش، خسته از درد گردن و چشمانش و خسته از سردردهایش.

او خسته است، خسته از این که چه راهی بکار گیرد تا عملکرد بهتری بدست آورد.

معلم امسال غیر از خستگی نگران است و نگرانی هایش بیشتر از سال های گذشته است.

او نگران است، نگران دانش آموزی که اصلا گوشی ندارد تا آنلاین باشد.

او نگران است، نگران دانش آموزی که باید منتظر پدر باشد تا از سرکار بیاید تا بتواند آنلاین باشد.

او نگران است، نگران دانش آموزی که بچه طلاق است و در کنار مادربزرگ و پدربزرگ باید آنلاین شود.

او نگران است، نگران اینکه آیا تلاش هایش نتیجه رضایت بخشی دارد؟

او نگران است، نگران اینکه ساعت ها آموزش آنلاین با یک ساعت حضور در کلاس برابری نمی کند..

او نگران است، نگران....".

به راستی چه واژه ای در مقابل این همه ایثار و عظمت به کار گیرم؛ آیا واژگان را آن قدر توان و ارزش مانده است در مقابل معلمی که با تمام توانش امسال را به پایان رساند

اگرچه به ظاهر مدرسه ها تعطیل هستند، اما، معلم، امسال عاشق است؛ عاشقی خسته تر از هر سال و هیچ زبان و بیانی قادر به سپاسگزاری و تقدیر از او نیست.روزت هزاران بار مبارک خانم عبدالهی عزیز

به امید نابودی کرونا🙏🙏🙏🙏🙏